Zo’n beetje iedereen is er weleens geweest: het Gardameer. Op een luchtbed tussen de schreeuwende kinderen dobberen op het meer, vol trots op je beste Italiaans ‘Buongiorno’ en ‘Grazie’ roepen, elke dag pizza’s eten om de Italiaanse cultuur te proeven en een praatje maken met de neef van de vriend van de buren (hey jij ook hier!) bij camping Bella Italia. Leuk, maar gelukkig is er ook meer te doen dan dat. Een wandeling maken langs watervallen, bijvoorbeeld. Wie een dagje pizza’s wil verbranden gaat naar Parco delle Cascate di Molina a.k.a. de Molina watervallen.
Na wat autopech en omwegen langs tankstations en autogarages komen we met z’n 7’en vanuit ons appartement PeschieraView in Peschiera del Garda eindelijk aan op de grote parkeerplaats van Parco delle Cascate di Molina. Een hele mond vol, maar kort omschreven is dit een soort natuurpark met verschillende watervallen. En die gaan wij en de vrienden vandaag bezichtigen. Op de parkeerplaats is het even kijken waar we heen moeten, want de steile straten lopen steeds verder naar beneden en er lijkt geen eind aan te komen. Wandelend naar beneden scoren we in het schattige stadje Molina een ijskoffie – yum – en vervolgen we de lange, smalle weg. Eindelijk! We zijn aangekomen bij de ingang van Parco delle Cascate di Molina. We hebben nog geen waterval gezien, maar zijn nu al moe. En die watervallen willen we natuurlijk wel zien, want hallo, we hebben niet heel die weg voor niets afgelegd. Dit wordt nog wat.
Keuzestress! Op een bord staat dat we kunnen kiezen uit drie verschillende routes:
Het is wel heel makkelijk om nu voor die groene route te kiezen. En wat als we juist die ene geweldig mooie waterval missen omdat we een kortere route nemen? Zwart dan maar? Zwart gaat waarschijnlijk te zwaar worden. Oké, het wordt de rode route. We kopen een kaartje, stralen zelf nog even een watervalletje op het toilet en maken ons klaar voor de grote wandeling.
We starten met wandelen en komen aan bij een soort prehistorische tafel. Ik begrijp niet helemaal wat deze tafel met het park te maken heeft en wil graag door naar de watervallen, maar Joey graait nog even in zijn moppentrommel en vertelt dat deze IKEA-tafel vorige week in elkaar is gezet. We gluren nog even naar binnen bij een soort mini-grot (op z’n Italiaans ook wel Grotta Preistorica genoemd) waar weinig te zien valt. De tweede fotostop is bij een soort kabbelend beekje: allemaal nog aardig teleurstellend.
Maar gelukkig is het daarna tijd voor de Molina watervallen. Of moet ik zeggen watervalletjes? Zo heel groot zijn sommige ook weer niet, maar hey, het is toch wel tof dat er veel verschillende watervallen in één park verstopt zitten. De watervallen die we via de rode route van Parco delle Cascata di Molina tegenkomen zijn Cascata dell’Orso, Doppio Covolo, Pozzo dell’Orso, Cascata del Tombolo, Cascata del Marmittone, Cascata Spolverona, Cascata Nera en Cascata Verde. Acht stuks dus! Pfff… dat zijn er nog best veel en de steile wegen ernaartoe zorgen voor een beste klim.
De bekendste waterval tussen deze lange lijst met onuitspreekbare watervallen is Cascata Nera: de waterval met de schommel. Alle routes komen hier langs en volgens mij is dit ook een beetje dé happening van Parco delle Cascate di Molina. Het is er namelijk nogal druk. Waar de rest van onze groep geen zin heeft om in de rij te staan voor deze schommel – wat ik kan begrijpen – lukt het mij om Joey over te halen om wél te gaan schommelen. Terwijl we in de rij wachten, schommelt iedereen voor ons in 10 seconden twee keer heen en weer terwijl ze proberen te filmen (voor TikTok), foto’s maken (voor Insta) en tegelijkertijd ook nog genieten van een mooi uitzicht. Wij volgen braaf.
Na dit spectaculaire avontuur komen we nog langs een mooi, hooggelegen uitzichtpunt waar je even zou kunnen zitten. Joey doet een poging, maar de groep racet verder richting de laatste punten naar de uitgang van het park. We strompelen (letterlijk!) terug omhoog naar de parkeerplaats en scoren een welverdiende hamburger in Molina. Zo, tot zover avontuur Parco delle Cascate di Molina. Terwijl ik dit typ en herinneringen ophaal, lees ik op de website van het park nog iets over een kabelbaan. Shit! Waarom hebben we die kabelbaan gemist? Was deze dan zo lastig te vinden? Of is deze op mysterieuze wijze verdwenen? Een mysterie die waarschijnlijk onopgelost blijft, tenzij we ooit, ver in de toekomst, met of zonder vrienden, opnieuw besluiten om naar het Gardameer te gaan.
Extra tip: voor een echt goed Italiaans wijntje breng je tijdens je vakantie een bezoek aan een wijnhuis. Rond het Gardameer vind je een van de mooiste wijngebieden van Italië! Mijn favorieten zijn de rode wijnen van Valpolicella, de witte wijnen uit Soave en natuurlijk de prosecco uit de heuvels van Treviso. Je kunt het la dolce vita-gevoel natuurlijk ook gewoon in huis halen en online bestellen. Een aanrader zijn bijvoorbeeld de Italiaanse wijnen van Wijnthuis.
Lees ook:
